Սատանայապաշտություն

«Գայւը դավաճանում է միայն ագահին ա խաբեբային, ագռավը ՝
թախծոտին ու անազնիվին։ Իսկ ես նա եմ, ում մասին գրված է
հետևյալը, նա կմոլորեցնի ընտրյալներին...»

Նախաբանի փոխարեն

Ինչպես անցյալում, այնպես էլ մեր օրերում, չարի նպա­տակասլաց գործունեությունն անհնարին կլիներ առանց այն ուղեցույց ուժի, որ սատանա է կոչվում։ «Նա է գերա­գույն միտքր», գաղտնի գործակալը, որ կենտրոնացրել է իր ուժն ու եռանդր մարդկությանը տիրելու ընդարձակ ծրա­գիրն իրականացնելու համար, հիմնահատակ կործանել Աստծո կողմից արարված աշխարհը, որպեսզի մարդկութ­յունը գահավիժի խավարի անդունդը։ Սատանայապաշ֊ տությունը մարդկային հոգուն անհարիր, նրան մոլորեցնե­լու, բնականոն հունից հանելու նպատակ է հետապնդում։
Սւստանայապաշսաւթյունն այն սարսափելի աղանդ­ներից է, թերևս ամենահրեշավորը, որը կարող է հավատաց­յալ մարդուն հաշված օրերի ընթացքում դարձնել Աստծո երդվյալ թշնամի, ինչպես շատ հանրաճանաչ մարդկանց՝ Մարքս, Էնգելս, Ստալին, Բաուեր, Մառ ե այլոք։ Ահա մի մեջբերում Մարքսի խոսքերից. «Մենք պայքարի ենք ելել այնպիսի համընդհանուր ճանաչում գտած գաղափարների դեմ, ինչպիսիք են կրոնը, պետությունը, հողը, հայրենասի­րությունը։ Աստծո գաղափարը բնորոշ է փտած քաղաքա­կանություններին, այն պետք է կործանել»։ Անգլիայում սա­տանայի գլխավոր աթոռանիստը Լոնդոնի Հայգեյթյան գե­րեզմանոցն է, ուր թաղված է Մարքսը։ Նրա շիրիմին սև մո­գության խորհրդավոր ծեսեր են անցկացնում։
«ճանաչեք ճշմարտությունը, և ճշմարտությունը կազատի Ձեզ»
(Հռվե. 8.32)

Սատանայապաշտության պաշտոնական սատարումը

Սատանայապաշտությունը վաղեմի պաամություն ու­նի, ավելի հին, քան քրիստոնեությունը։ Գուցե դա է ակ­նարկում Եսայի մարգարեն՝ ասելով, «Ամենքս ոչխարների պես մոլորվեցինք։ Յուրաքանչյուրն իր ճանապարհին դարձավ» (Եսայի 53.6)։
Սատանայապաշսաւթյռւնր հասիդիզմի նման աճեց հուդաիզմից, դրա գաղտնի մոլեկրոն և կաբբալիստական աղանդներից։ Սինչև 18–րդ դարը այն զարգանում էր որպես գազանի հուդայական աղանդ, այնտհեաև՝ առանձնանալով հուդաիզմից, դարձավ մասոնականության ազդեցիկ ուղղութ­յուններից մեկը։ Սատանայական ծիսակարգերը՝ որպես մա­սոնականության գաղափարական հիմք, գրեթե բացահայտո­րեն րնդունում էին Ամերիկայի ե Եվրոպայի ազատ որմնադիր­ների հայտնի առաջնորդները Ա. Պայկր (Բաֆոմերի պաշտամռւնքր), Ե. Բլովատսկայան («Լյռւցիֆերականությունը»). Ա. Քրոուլին (Երկրպագություն սատանային՝ «գազանին»)։
19–րդ դարում ֆրանսիացի հրեա Էլիֆաս Լեվին ստեղ­ծեց սատանայական աղանդ։ Նշելով, որ մոգականությունր ուժի աղբյուր է հանդիսանում, նա հատուկ ուշադրություն էր դարձնում սեքսի և թմրադեղերի վրա։ 19–րդ դարի 40-ական թվականներին ևս մի սատանայական աղանդ հայտնվեց, որից հետագայում նախկին քահանայի ե նախկին միանձնու­հու ղեկավարությամբ ձևավորվեց «Կարմիլա եկեղեցին»։ Սատանայական, ինչպես և դրան նախորդող գաղտնի մոլեկրոն հուդայական աղանդների ծիսակարգերի հիմքը արյունոտ արարողություններն էին։
Սատանիստները, ինչպես նաև նրանց նախակարա­պետները գտնում էին, որ անմեղ զոհերի արյունը նրանց կողմից իրականացվող՝ սատանային երկրպագելու ծիսա­կատարությունների հաջողության գլխավոր գրավականն է։ Համաձայն կաբբալիստական աղանդների ուսմունքի, որոնցից առաջացել են սատանիստները՝ արյունը ոչ միայն կյանքի խորհրդանիշն է, այլ նաև ինքը՝ կյանքը, էներգիայի շտեմարանը, որը մահվան պահին դուրս է գալիս, ե այն կարելի է օգտագործել կախարդության ե մոգության համար։
Ինչպես նշել է մասոն-սատանիստ Ա. Քրոուլին, առա­վելագույն հոգեկան ազդեցության հասնելու համար անհ­րաժեշտ է ընտրել ամենամեծ ե ամենամաքուր ուժին տի­րապետող զոհին։ «Բացարձակ անմեղությամբ օժտված» արական սեռի երեխաներն ամենահարմարն են որպես զոհ։ Գրեթե բոլոր դեպքերում մարդկային զոհը հանդիսա­նում է մոգական ուժին հասնելու ամենալավ միջոցը։
Սատանային երկրպագելու նպատակով ծիսական սպա­նությունները ե զոհերի արյան հետ կա տարվող մոգական գոր­ծողությունները սատանիստների մոտ ստացելեն «սև պատա­րագ» անվանումը։ Այն մատուցվում է կեսգիշերին, սատանա­յի սպասավոր քրմի կողմից։ Մոմերն աշտանակներին գլխիվայր են ամրացնում։ Քուրմը կրում է շքեղ շուրջառ, շրջոնք աս­տառով։ վերցնելով աղոթագիրքը՝ քուրմը սկսում է կարդալ հակառակ կարգով; վերջից՝ սկիզբ։ Աստծո, Հիսոաի, Սուրբ Մարիամի սրբազան անունները կարդացվում են հակառակ կողմից։ Խաչելությունը գլխիվայր է ամրացված կամ նետված է գետնին՝ ոտնակոխ արվելու համար։Սև պատարագի ընթացքում Աստվածաշունչն այրում են։ Ներկաները երդվում են երբեք լավ գործեր չկատարել։
Կաթոլիկ ծառայության կողմից «սև պատարագների» մա­սին մեզ հասած առաջին տեղեկությունները վերաբերում են 17-րդ դարի երկրորդ կեսին և 18-՝՚րդ դարի սկգբներին։ Դրանց իրականացման համար սատանիստները ներգրավում էին եկեղեցուց հեռացած նախկին կաթլիկ քահանաներին։
Այդպիսի նախկին քահանաներից մեկը սատանիստ Գվիդբուրգը հետագայում նկարագրել է, թե ինչպես էին ընթա­նում նման «պատարագները». Մերկ կինը պառկում էր անկող­նու վրա՝ կախ գցելով ոտքերն ու գրււխը։ Կնոջ կրծքին դնում են խաչով մի անձեռոցիկ, իսկ վարին՝ մի գավաթ։ Գվիդբուրգը դանակով թեթև կտրում է երեխայի կոկորդը, և դնում թասը այն արյունով ւցնելու համար։ Երեխայի մարմինը պահում են, որպեսգի հետագայում դրանից մոգական վաշի պատրաս­տեն։ Ներկայումս «սև պատարագներն» ավելի արհեստա­վարժ բնույթ են ստացել։ Մշակվել են սատանայական պաշ­տամունքի բոլոր մանրամասները։ Նախկին անկողնու Փո­խարեն օգտագործում են մոտ երկու մետր երկարությամբ և մեկ մետր լայնությամբ սեղան՝ «սատանայական զոհասե­ղան»։ Զոհասեղանի վրա տեղավորվում է մերկ կին, ամենից հաճախ անբարոյական։ Նրա փորին պատկերում են մի հնգանիստ, որի հինգ գագաթները խորհրդանշում են հողը, օդը, կրակը, ջուրը և հոգին։ «Զոհասեղանի» վրա կանգնեցնում են սև գույնի մոմեր։ Դրանք պատրաստում են չկնքված երե­խաների ճարպից։ Գավաթը, որն օգտագործում են սատանիստները, կարող է պատրաստված լինել ցանկացած մետա­ղից (միայն ոչ ոսկուց)։ Գավաթում խառնում են գինին և պոռ­նիկի մեզը։ Ծեսի ժամանակ մարդկային գոհ մատուցելու համար որպես ուժի կամ գործիքի խորհրդանիշ կարող է օգտա­գործվել թուրը։ «Զոհասեղանի» մոտ դրված է մի շրջված խաչ։
Սատանիստներից որևէ մեկը սրբազան զարդեր ձեռք բերելու համար գնում է եկեղեցի։ «Սև պատարագի» ժամա­նակ տեղի է ունենում դրանց պղծումը։ Եթե եկեղեցում չի հաջողվում ձեռք բերել սրբազան զարդեր, սատանիստները մարդ են զոհաբերում, նրա արյունն ավելացնում են գավա­թում եղածին, և բոլոր ներկաները «հաղորդվում են» այդ խառնուրդով։ «Հաղորդությունից» հետո մասնակիցներն իրենց ծիսակատարություններն ավարտում են խնջույքով։
Ցավալի է, որ ներկայումս սև պատարագները ներթա­փանց ել և մեծ դեր են խաղում հատկապես երիտասարդների կյանքում։ «Սադայել Սադայել նա ՚ է մեր Աստվածը, նա՛ է Աստվածը մեր»։ Այս սրբապիղծ խոսքերն են ծածկագրված շատ ռոք խմբերի երգերի տեքստերում։ Այսպիսի ձայնաս­կավառակներ է ամեն օր լսում երիտասարդությունը։ Նրան­ցից շատերը չեն էլ գիտակցում, թե ինչ մութ ուժերի գերիշխա­նության տակ են գտնվում։ Այս խոսքերն իրականում քո­ղարկվում են «backward masking»–ով («հետադարձ քողար­կում»)։ Ձայնասկավառակների որոշ հատվածներ հնչում են հակառակ շարադրանքով։ Սակայն հիշենք, որ գիտակցա­կանը մի բան է ընկալում, ենթագիտակցականը՝ մեկ այլ։
Լոս Անջելեսից մանկական բժիշկ Գ. Սիմփսոնի եզրահանգմամբ «անհրաժեշտ է ընդունել որ փոքր երեխաների նկատմամբ գործադրվող սատանայական բռնության գոր­ծողությունները սարսափելի իրողություն են հանդիսանում։ Դա ամենասուր խնդիրն է, ինչի վրա բժիշկները պետք է գրավեն հասարակության ուշադրությունը»։ 90-ականների սկզբին ամերիկյան ռադիոյով և հեռուստատեսությամբ մի հաղորդում եղավ, ուր հայտնում էին, որ ԱՄՆ-ում ամեն տա­րի անհետանում է 40 հազար երեխա, և ամեն տարի այդ երկրում գտնում են 5 հազար մեռած երեխաների չճանաչ­ված մարմիններ։ Ամերիկյան պոռնիկների շրջանում գոյութ­յուն ունի հատուկ բիզնես, նրանցից ոմանք ծառայում են որ­պես մանուկների յուրատեսակ ինկուբատորներ, որոնց վա­ճառում են սատանիստներին «սև պատարագների» համար (80-ականների վերջին սատանիստները նման մանկան դի­մաց վճարում էին 3-5 հագար դոլար)։
Սակայն ոչ միայն Փոքր երեխաներն են դառնում սա­տանիստների ծիսական սպանությունների զոհեր։ Ամե­րիկյան սատանայապաշտներն իրենց ծիսակատարութ­յունների ժամանակ բազմիցս սպանել են նաև մեծահա­սակ մարդկանց։ 1986թ. Ա. Պերրիի ծիսական սպանութ­յան դեպքը ցնցեց ամբողջ Ամերիկան։ Այն տեղի է ունեցել (Կալիֆորնիայի) Ստանֆորդի համալսարանի հուշային ե֊կեզեցում։ Եկեղեցու սպասավորների վկայությամբ «դա սատանայական ծիսակատարություն է եղել»։ Սպանությունը կատարվել է զոհաբերական մասում։ Դիակի շուրջ սատանիստները մոմեր էին դասավորել, անարգել այն։ Ոստիկանությանն հաջողվեց բացահայտել սատանիստ֊ մարդասպաններից միայն մեկին Դավիդ Բերկովիչին։
Ես եղել եմ այդ եկեղեցում։ Այն բավականին տարողու­նակ է, թույլ լուսավորված, ունի հաստ պատեր։ Այն «սև պատարագների» և սատանայական այլ ծիսակատարութ­յունների անցկացման համար կատարյալ վայր է։ Քանի որ այդ եկեղեցին գտնվում է Գուվերովյան ինստիտուտից ոչ հեռու, որի արխիվում ես աշխատել եմ 1996 և 1997թթ,, ինձ հաջողվեց հետևել այնտեղ կատարվող որոշ իրադարձությունների։ Եկեղեցին ընտրել էին սոդոմիտները։ Այնտեղ կանոնավորապես բողոքական քահանաները կին և տղա­մարդ համասեռամոլների «պսակադրություն են» իրակա­նացնում։ Այդ տեսարանը բավականին պատկերավոր է։ Պատմում են, որ նման «պսակադրություններից» մի քանիսին ԱՄՆ-ի տարբեր երկրներից հարյուրավոր սոդոմիտներ են հավաքվում։ «Պսակադրությունները» կատարելիս՝ քահա­նան կանգնում է ճիշտ նույն տեղում, որտեղ իրականացվել է ծիսական սպանությունն ու անարգանքը։ Այսօր այդ եկեղե­ցին անխոս դարձել է սատանիստների և սոդոմիտների ւսյցելության հայտնի վայրերից մեկը։ Ինչպես երեում Է₅ Միացյալ Կրոնների Կազմակերպության հիմնադիրների ընտրությունը՝ անցկացնել իրենց կոնֆերանսն այստեղ, պատահական չէր։

20-րդ դարի ամենահայտնի սատանիստը ե սատանա­յի եկեղեցու հիմնադիրը եղել է հունգարացի հրեա Անտոն Լավեյը՝ Քրոուլիի հոգեոր աշակերտը։ Ինչպես և իր ոաուցիչը, Լավեյն իր հիմնական առաքելությունն էր համարում քրիստոնեության վերացումը։ Հիմնվելով Քրոուլիի գրվածք­ների վրա, Լավեյը կազմեց ժամանակակից սատանիստի երկու սեղանի գիրք՝ «Սատանայի Աստվածաշունչ» և «Սա­տանայական ծեսեր»։ 1966թ. Լավեյն ինքն իրեն հռչակեց սատանայի եկեղեցու հիմնադիր։ 1967թ. հունվարին նա իրականացրեց առաջին սատանայական «պսակադրությու­նը», հունիսին՝ սատանայական «մկրտությունը», իսկ դեկ­տեմբերին՝ հուղարկավորությունը։
Այդ ամենը տեղի էր ունենում հրապարակայնորեն։ Ամերիկյան խոշորագույն թերթերը մանրակրկիտ լուսաբա­նել էին սատանայական գործողությունները։
<<Պստկաոյաւթյունը>> իրականացնում էր սատանայի գերագույն քուրմը Ա. Լավեյը, Սան-Ֆրանցիսկոյի առա­ջին սատանայական եկեղեցում։ Բացի Լավեյից արարո­ղությանը մասնակցում էին մթության ևս երեք իշխաններ։
Նմանատիպ մեծ գովազդով անցավ ոմն է, Օլսենի հու­ղարկավորությունը։ Նա մի նավաստի էր, որը կտակել էր իր թաղումը կատարել սատանայական ծիսակատարութ­յամբ։ Այղ նույն Սան-Ֆրանցիսկոյի առաջին սատանայական եկեղեցում տեղի ունեցավ սատանայական «հուղար­կավորության արարողությունը», իսկ եետո ռազմածովային պատիվներով մարմինը հանձնեցին հողին։
1970թ. մարտին սատանայի եկեղեցին մուտք գործեց ԱՍՆ-ի եկեղեցիների ազգային իարհուրդ։ Պենտագոնին կից հարանվանաթյունների կողքին ներկայացվեց սատանայի եկեղեցու գլխավոր կտթոլկ քահանան, որի ղեկավարությամբ ծառայում էին ԱՄՆ֊ի գինված ուժերի կարիքներր սպսաարկող հարյուրավոր կաթոլիկ քահանա-սատանիսաներ։
Իր հետնորդների համար Լավեյը ձևակերպել Է սատա­նայի 9 գլխավոր սկզբունքները.
1) սատանան սահմանափակման Փոխարեն առա­ջարկում Է մարմնական ցանկությունների խրախուսում,
2) սատանան ոգեշունչ երազանքների փոխարեն առաջարկում Է լիարյուն կյանք,
3) սատանան կեղծ բարեպաշտի ինքնախաբեության փոխարեն առաջարկում Է կատարյալ իմաստություն,
4) սատանան անշնորհակալների նկատմամբ անմիտ սիրո փոխարեն առաջարկում Է բարություն արժանավոր­ների նկատմամբ,
5) սատանան առաջարկում Է վրեժի իրավունք լիկատար ներման սկզբունքի Փոխարեն,
6) սատանան առաջարկում է պատասխանատվութ­յուն պատասխանատու մարդկանց նկատմամբ՝ հոգեկան վամպիրների մասին հոգ տանելու փոխարեն,
7) սատանան պատկերացնում է մարդուն իբրև կենդա­նու սովորական տարատեսակ, որի գործելակերպը ժամա­նակ առ ժամանակ ավելի լավն է, բայց, որպես կանոն ավելի վատն է, քան կենդանիներին , որոնք քայլում են չորս թաթերի վրա։ Իր «Աստվածային, հոգևոր ե բանական» զարգացման պատճառով նա դարձ ել է գոյություն ունեցող բոլոր կենդանիներից ավելի դաժան։
8) սատանան թողություն է տալիս այսպես կոչված մեղքերին, քանի որ դրանք տալիս են ֆիզիկական, հեշտա­սիրական և դյուրազգաց բավարարվածություն,
9) սատանան միշտ եղել է եկեղեցու ամենալավ ընկե֊րը, քանի որ իր շնորհիվ շատ տարիների ընթացքում եկե­ղեցին զբաղմունք է ունեցել»։

Սատանիզմն ուսումնասիրող ամերիկյան քահանա Ջեֆրի Ստեֆանը համարում է, որ կա սատանային մերձե­նալու 7 աստիճան.
Սատանիզմի առաջին աստիճանում են գտնվում նրանք, ովքեր զբաղվում են գուշակությամբ և ավանդական մոգութ­յան սովորական ձևերով։ Այդ խմբին են պատկանում նրանք, ովքեր ժամանակ առ ժամանակ զբաղվում են ոգեկոչությամբ։
Երկրորդ խմբին Ստեֆանը դասում է նրանց, ովքեր հա­կում են դրսևորում ոգեհարցության սեանսների, ոգելից խմիչքների, թմրադեղերի և «ծանր ռոքի» ոճի երաժշտութ­յան նկատմամբ։ Այս խմբի ներկայացուցիչների մի մասը կարդում է «Սատանայի Աստվածաշնչի» և «Սատանայա­կան ծիսակատարությունների» տիպի գրքեր, իսկ երբեմն նույնիսկ Փորձում են կատարել այդ ծեսերից մի քանիսը։ Երրորդ աստիճանում են գտնվում ինքնակոչ սատանայա­կան խմբերը, որոնց առաջնորդներ են դառնում այնպիսի մար­դիկ, ինչպիսիք են Քրոուլին և Լավեյը։ Շատերի մոտ նմանա­տիպ խմբերի հետ կապ է ստեղծվում թմրադեղերի օգտագործ­ման ե խնջույքներին մասնակցելու հետևանքով։ Դեռահասնե­րին այդպիսի հավաքույթների հրավիրում են մեծահասակ սատանիստներր։ Յուրաքանչյուր խմբում ձևավորվում է որպես կանոն տվյալ խմբի հետաքրքրություններին համապատաս­խանող համոզմունքների և ծիսակարգերի համակարգ։
Չորրորդ աստիճանն իր մեջ ներառում է «սատանայի եկեղեցու», «Աղանդի տաճարի» և նման այլ կազմակեր­պությունների անդամ հանդիսացող սատանիսաների։ «Սատանայի եկեղեցին» շատ հանգամանորեն է ուսում­նասիրում նրանց, ովքեր ուզում են միանալ իրեն։ Սատանիզմի գլխավոր կրոնական ծիսակատարությունը համար­վում է «սև պատարագը»։ Չորրորդ աստիճանում գտնվող սատանիստներր պատասխանատվություն են կրում երի­տասարդների համար նախատեսված հոգեհարցության վերաբերյալ շարադրությունների տարածման համար։
Հինգերորդ աստիճանը կազմում են «ամուր հիմքի» սատանիստները։ Նրանք կիրառում են զոհաբերություն­ներ (այդ թվում մարդկային) ներառող սատանայական ծեսեր։ Ներկայումս «ամուր հիմքի» սաաանիստները գաղտ­նի են գործում, ինչի հետևանքով շատ դժվար է ապացուցել նրանց գոյությունը։
Սատանիստների հենց այդ աստիճանին են պատկա­նում գաղտնի խմբերը, որոնք ներգրավում են տարբեր սե­րունդների ներկայացուցիչների։ Այդ խմբի անդամները կատարում են նողկալի ծեսեր, երեխաների նկատմամբ բռնության գործալությաններ, իրենց երեխաներին փոխում են թմրադեղերի հետ, զոհաբերում են կենդանիներ ե մարդկանց։
Վեցերորդ աստիճանի սատանիստներին անվանում են հետնորդներ։ «Նրանք ի վիճակի են տեսնել սատանա­յին ե հաղորդակցվել նրա հետ, ինչպես նաև իշխանության ունեն մանր չար ոգիների վրա»։
Գերագույն սատանիստները կոչվում են իլյամինատներ, «սատանայի իսկական երկրպագուներ»։ Նրանք լիո­վին նվիրաբերում են սատանային իրենց կամքը և անձը։
ԱՍՆ-ռւմ 70-80-ական թթ. սատանայի եկեղեցու գւխավոր աաճարը գտնվում էր Սան-Ֆրանցիսկռյի Կալիֆորնիա փաղոցում։ Արտաքինից այն իրենից ներկայացնում է բարձր մետաղալարե ցանկապատով շրջապատված սրածայր տանիքով մի սև տուն։ Ըստ էության, հենց այնտեղ է ծառայել սատանայապաշտության գերագույն քուրմ Ա. Լըավեյ։ 90-ականների կեսին ես եղել եմ սատանայական տաճարի մերձակայքում։ Շրջակայքի բնակիչներից նրա մասին ինչ-որ տեղեկություն­ներ հավաքելու իմ վարձերն անհաջող էին։ Բոլորր մեկի նման հրաժարվում էին այդ թեմայի շուրջ խոսելուց։ Յուրատեսակ զարհուրանք առաջացրին իմ հարցերը սատանայի տաճարի ցանկապատին հարող վաքրիկ վարսավիրանոցի աշխատակ­ցի մոտ։ Մի անգամ այդ մեհյանի դարպասի մոտ ինձ հաջող­վեց խոսել մեկի հետ, որն իր կերպարանքով տիպիկ սատանա­յապաշտ էր հիշեցնում։ Նա տհաճությամբ պատասխանեց, թե իբր սատանայական տաճարն այլևս չի գործում։ Ավելիուշ ինձ հաջողվեց պարզեր որ իսկապես գլխավոր սատանայական տաճարը տեղափոխվել է Լոս-Անջելես, բայց հինը նույնպես շարունակում է ծառայել սատանային։ Ավեքի վաղ ժամանակ­ներում սատանայապաշտությանը մասնակից վկաների պատմածի համաձայն Կալիֆորնիա փողոցի տան տակ գոյություն ունի սյուներով և մեջտեղում սատանայական զոհասեղանով մի խորը և լայն նկուղ։ Հենց այդ նկուղում են մոտավորապես ամիսը մեկ անգամ , ինչպես նաե սատանայական տոների ժամանակ անցկացվում «սև պատարագները»։ Դրա մասնա­կիցները գալիս են մեկ՜մեկ՝ թողնելով իրենց մեքենաները այդ վայրից երկու-երեք թաղամաս հեռու։ Ասենք, այսօր սատա­նայական տաճարի հեռախոսահամարը կարողեք գտնել Սան-Ֆրանցիսկոյի, Նյու֊-Յորքի, Լոս Անջելեսի ցանկացած հեռախոսախցիկում։ Ես ինքս համոզվեցի դրանում՝ Սան– Ֆրանցիսկոյում բացելով հեռախոսագիրքը։
Սատանայապտշտաթյունը հետազոաող Ջ. Բրեննանի տվյալներով ԱՄՆ –ում գոյություն ունի սատանայա­պաշտների «8 հազար ժողով», որը միավորում է մոտ 100 հազար սատանայապաշտ։ Ամերիկյան սատանայա­պաշտներն իրենց կազմակերպությունների բազմաթիվ մասնաճյուղեր ունեն Արևմտյան Եվրոպայի, Լատինա­կան Ամերիկայի, ինչպես նաև Կանադայի, Ավստրալիայի և Նոր Զելանդիայի շատ երկրներում։
Ամերիկյան սաաանայապաշտության ճյուղից բացի գո­յություն ունեն նաև այլ ճյուղեր։ Ահա դրանցից մի քանիսը.
«Կելտա–արևելյան ծիսակարգի» Լյուցիֆերականների (սատանայապաշտների) միջազգային ընկերությունն իր «ուսմունքներում» միավորում է հնագույն կելտական սա­տանայապաշտների՝ դրուիդների սատանայական պաշ­տամունքները և հուդայական կաբբալայի ծիսակարգերը։ Այդ ընկերութունն ունի գաղտնի կազմակերպությունների ճյուղավորված ցանց Անգլիայում, Ֆրանսիայում. ԱՄՆ-ում, Իռլանդիայում և մի քանի այլ երկրներում ու ընդգրկում է սաաանայապաշտաթյան մի քանի հազար հետեորղներ։
Մոտ 5 մլն. մարդ պարունակող շատ ավելի մասսայական սատանայական կազմակերպություն է համարվում Անգլիայում գտնվող («կելտական պաշտամունքի») դրուիդ­ների միջազգային ընկերությանր։ Այն կառուցված է մասոնական սկզբունքով ն ղեկավարվում է Մեծ Օթյակի կողմից։
Դրուիդների Միջազգային Ընկերությանը մոտ է այս­պես կոչված «Կանաչ շքանշան»–ը Ֆրանսիայամ։ Դրա անդամներն իրենց անվանում են «կելտական ավանդույ­թի» լյուցիֆերականներ ե որպես խորհրդանիշ օգտագոր­ծում են թագով ե մուրճով պոզավոր այծի պատկերր։
Մատանայապաշաներն հատուկ ուշադրություն են դարձնում երիտասարդության վրա։ Սատանայական առաջնորդները երկար զննում են այս կամ այն թեկնածուին, հետո ծանոթանում նրա հետ՛ առանց հայտնելու սա­տանայական աղանդին իրենց պատկանելության մասին։
Ինչպես ժամանակին ռոզենկրեյցերներր, սատանայապաշտներր նույնպես խոստանամ են երիտասարդությանը գերբնական ուժ, սեքսուալ հաճույքներ, հարստություն ե Փառք։
«Դեռահասի հետ կապ հաստատելուց հետո սատանա­յապաշտներն որոշ ժամանակ անց հրավիրում են նրան հան­դիպման, որի ընթացքում խոստանում են անվճար թմրադե­ղեր և սեքսոաւլ զվարճություններ։ Հետագայում դեռահասին նկարահանում են իրեն վարկաբեկոդ իրավիճակում (օր.՝ թմրադեղերի ազդեցությունից արբած վիճակում) ե օգտագոր­ծում այղդ լուսանկարը որպես շանտաժ։ Սատանայական երե­կույթներն անցնում են «heavy metal > երաժշտության ներքո։ Թմրադեղերի ազդեցության տակ այղ երաժշտությունն անմի­ջականորեն ներթափանցում է ենթագիտակցություն, ինչի արդյունքում մարդն ասես նույնացնում է ինքն իրեն երգերի բառերի և ռիթմի հետ ու ավելի խորն է ընկալում դրանք»։
Ջ. Բրեննանը պատմում է սատանայապաշտ դարձած Սյուզաննա անունով մի 18-ամյա աղջկա մասին. «2 տարի նա անաբարո կյանք է վարել սատանայապաշտների ժողո­վում»։ Սյուզաննան ասում էր, որ նա ինտիմ հարաբերութ­յունների մեջ է եղել այդ խմբի տղամարդկանց հետ, երբեմն կարճ ժամանակամիջոցում նրանցից մի քանիսի հետ, ինչը սատանայի պատվին իրականացվող ծեսի մաս էր կազմում։
Երբ ես հարցրեցի, թե ի՞նչն է ստիպել նրան մասնակցել այդ պաշտամունքներին, Սյուզաննան պատասխանեց, որ նա իր ընտանիքում շատ խնդիրներ և տարաձայնություններ է ու­նեցել։ Շատ հաճախ վիճել է հոր հետ։ Նրանց տանը չի եղել ո՛չ հանգիստ կյանք, ոչ , առավել ևս սեր։ Ընդհակառակը, բոլորը պատրաստ էին «հոշոտել» մեկը մյուսին։ Աղջիկը հայտնվել էր խորը հոգեկան ճգնաժամում, իրեն ավելորդ էր համարում։
Եվ հենց այդ պահին հայտնվեց մի երիտասարդ, որը սկսեց հոգ տանել նրա մասին։ Աղջիկը սիրահարվեց նրան, տղան ասես խաղաղ ափ լիներ իր համար, որտեղ նա կարող էր թաքնվել փոթորկի ժամանակ։ Սյուզաննան պատրաստ էր անել ամեն ինչ, երիտասարդին իր կողքին պահելու համար։ Այդ պատճառով էլ, իմանալով, որ տղան հրապուրվում է սատանայապաշտությամբ՝ առանց առար­կության հետևում է նրան։ Սյուզաննային թվում էր, որ այդ ճանապարհով կարող է ապացուցել իր սերը, և դրանով իսկ ամրացնել իրենց միջև եղած կապը։
Սատանայական պաշտամունքը փոխարինեց աղջ­կա ընտանիքին։ Շփվելով սատանայական խմբի մյուս անդամների հետ՝ Սյուզաննան նկատեց վերաբերմունք իր նկատմամբ՛ հենց այն, ինչը նրան այնքան անհրաժեշտ էր։ Բայց, իրենց կողմից, խմբի մյուս անդամները պահան­ջեցին նրանից այն, ինչր պետք էր իրենց՝ նրա մարմինը։ Արդյունքում Սյազաննան դարձավ անբարոյական։
Սատանայապաշտաթյունը հաստատուն կերպով ամե­րիկյան երիտասարդության կյանք մուտք գործեց։ ԱՄՆ-ի դատարաններում պարբերաբար գործընթացներ են տեղի ունենում սատանայապաշտությանը և ծիսական սպանութ­յուններին սռնչվող հարցերով, որտեղ գլխավոր մեղավոր­ները երիտասարդ սատանայապաշտներ են լինում։ Ահա 80-ականներին տեղի ունեցած միայն մի քանի դեպք։
Երիտասարդ ամերիկյան սատանայապաշտների մի խումբ՝ սատանային զոհ մատուցելով, կազմակերպում են 15 մարդու ծիսական սպանություն։ Վկաների ցուցմունքով էքսգումացիայի գործընթացը մի սարսափելի բան էր իրենից ներ­կայացնում։ Շատ ոստիկաններ կորցրին իրենց տեսնելով այն ամենը, ինչ սատանայապաշտներն արել էին զոհի հետ։
Լոնգ-Այլենդից 2 դեռահաս՝ 17-ամյա Ռիկի Կատան ե 18– ամյա Ջիմի Տրոյանոն սատանայական ծիսակատարությամբ սպանել են 17-ամյա Գարրիին։ Ռիկին մասնակցել է դիա­հերձմանը և «դժոխքի տիրակալ» համար նամակների պատ­րաստմանը։ Նրա կյանքում գլխավորը թմրադեղերն էին։ Ռիկիի և Ջիմիի ընկերների մեծամասնությունը հետաքրքրվում էր սատանային ոգեկոչելու հետ կապված ծեսերռվ։
Ֆարիդայում 19֊ամյա Ջոնաթան Կանտերոն ցմահ բանտարկության էր դատապարտվել մորը Պատրիցիա Աննային սպանելու համար։ Մոր մարմնի վրա սատանայի պատվին աղոթք շշնջալով՝ Ջոնաթանը կտրում է նրա կո­կորդը և համարյա ամբողջությամբ ձախ ձեռքը։ Իր տեղե– կությունները Ջոնաթանը վերցրել էր ծածկագիտության գրքից։ Սպանության ժամանակ նրա աղոթքը վերցված է նմանատիպ գրքերից. «Իմ տեր, սատանա, դու գիտես, որ ես ոչնչացրի այս կնոջը, այն էակին, որն ինձ ծնել է։ Ես վերջ տվեցի նրա իշխանությանը իմ գիտակցության վրա։ Նա կորցրեց իր կապն ինձ հետ և դարձավ մի սովորական օձ՝ գտնվելով գոյության ավելի ցածր աաիճանի վրա»։
1986թ. հոկտեմբերին Օկլահոմայում դատարանը դատապարտեց 17֊ամյա Սին Սելլերսին մոր, խորթ հոր ե խանութի վաճառողի սպանության համար։ Դպրոցական պահարա­նում Սելլերսը պահում էր «Սատանայական Աստվածաշուն­չը»։ «Օրագրում», որը Սելլերսն անվանում էր «խավարի գիրք», գրել էր. «Հանուն սատանայի, երկրի տիրակալի և տիե­զերքի թագավորի, ես հրամայում եմ խավարի ուժերին, որ նրանք թաՓեն ինձ վրա իրենց դժոխային ուժը» հարցաքն­նությունների ժամանակ ստացված տեղեկությունները նշում էին սատանայական ուսմունքին բնորոշ տարբեր հատկանիշ­ներ, ինչպես օրինակ՝ «Խավարի գիրքը», «Սատանայի հետ արյամբ կնքված պայմանագրերը», «Լռության կոդը», շրջված հնգանիստի պատկերը, «ծանր ռոք» ոճի երաժշտությունը, ինչպես նաև «սարսափ ֆիլմերը»։
Երիտասարդների մեծ մասի համար «Helloween»ի տոնը համարվում է մահվան տիրակալ սատանային երկր֊պագելու հին լեզվային ծիսակատարություն պատկերող մի յուրատեսակ մուտք դեպի սատանայապաշտություն։ Այդ տոնի ժամանակ ԱՄՆ-ի գրեթե ամբողջ բնակչությունը մասնակցում է մեռյալների նմանակման ծեսերին՝ հագն­վելով ինչպես մեռելներ և ողորմություն մուրալով նրանց համար։ «Trick or track» արարողության ժամանակ ամերիկացիները սատանայի հետ կապված մեռելների հոգիների նվիրաբերում են իրականացնում։ Զուր չէ₅ որ ամերիկյան սատանայի եկեղեցին բացահայտորեն հայտարարեց այղ օրը որպես տոն, որն իրենց մտադրությամբ պետք է նշվի սատանայի մասին վկայության նպատակով։
Սատանայական աղանդների մեծ մասում ռոք երաժշ­տությունը (հատկապես «ծանր ռոքը») համարվում է սա­տանային երկրպագելու» սատանային կանչելու ծեսի մի յու­րահատուկ նախերգանք։ Դառնալով Արևմտյան հանրային մշակույթի գլխավոր բաղադրիչներից մեկը՝ այն հուդայա­կան առաջնորդների ազդեցության տակ վերածվեց քրիստո­նեական գիտակցության Փլուզման հզոր միջոցի։ Ես արդեն ասել եմ, որ ռոքի հիմնադիր է, Է. Պրեսլին հպարտանում էր իր հուդայական պատկաներլությամբ և հրճվում էր «քրիստո­նեության ոչնչացման իր հատուկ առաքելությամբ»։
Քրիստոնյաների կարծիքով թմրամոլ ե սոդոմիտ Պրեսլին իրենից ներկայացնում էր «սատանայապաշտի փայլուն ար­տահայտված տեսակ»։ Ինչպես նշելէ սատանայապաշտությունր հետազաոող Ջոն Թողը, «սատանային նվիրված (ռոք եբաժշտության) բոլոր ձայնապնակները պատրաստված են միևնույն սկգբունքով։ Երաժշտությունը լսելիս մարդուն հա­մակում է մի զգացմունք, կարծես նա կատաղության մեջ է ընկնում, որը հաճախ հանգեցնում է հիստերիայի... Եթե երի­տասարդները որոշակի ժամանակ ենթարկվում են այդ հնչյունների ներգործությանը, նրանք ընկճվածության, գրգռվածության, ագրեսիայի մեջ են ընկնում։
Նրանք, ովքեր համբերություն են ունենում ըմբռնել երգե­րի տեքստերը, շատ շուտ եզրահանգման են գւպիս, որ, որպես կանոն, դրանք նույնատիպ են՝ դիմադրություն ծնողներին, հասարակությանը, գոյություն ունեցող ամեն ինչին։ Սեռական բոլոր հակումների ազատագրումը մարդու մեջ քաոսային վիճակ ստեղծելու անհրաժեշտ պայման է համարվում, որն իր հերթին նպաստում է սատանայապաշ– տության համաշխարհային իշխանության հաստատմանը։
Ռոք երգիչներն իրենց մի քանի երգերում բացահայտո­րեն աստվածացնում են սատանային։ Այսպես, Ջոն Լենոնը դիմում է հակաքրիստոսին հետևյալ խոսքերով, «Ազատի՛ր մարդկանց հիմա, արա՛ այդ, արա՛ այդ հիմա, մենք երկնքում բռնված ենք ձեռքերով... Մենք ուզում ենք աղոթք գոռալ քեզ համար. Դե ազատիր՛մարդկանց ... 666-ը քո անունն է»։
Սատանայական ֊միստիկական գրականությունը ներ­կայիս աշխարհում այլևս չի սահմանափակվում վերը նշված Քրոուլիի և Լավեյի նման գրողների «ստեղծագոր­ծություններով»։ Բացի դրանցից կան մեծ քանակությամբ սատանայական գրքեր, ավելի «նրբաճաշակ», որոնք օգ­տագործվում են գլխավորապես մտավորականության կող­մից։ Այդ գրքերի հեղինակների մեջ կա անունների շատ լայն սպեկտր՝ Կ. Կաստանյեդայից, Գ. Մայրինկից, ՈՒմբերտո էքոյից և Քրիստոֆեր Ֆաուլերից մինչև Ստիվեն Քինգ, Արթուր Քլարկ և նույնիսկ ռուս գրող Դանիել Անդրեև։
70-ական թթ. համաշխարհային սատանայապաշտությունն համալրվեց հնդկական կախարդ դոն Խուանի աշակերտների աշխատություններով։ Կսռլոս Կաստանյեդայի, Ֆլորինդա Դոնների, Թայշի Աբելյարի գրքերի օգ­նությամբ, օգտագործելով թմրաբույսեր և մոգական ծեսեր, դոն Խուանի հետևորդները կապի մեջ էին մտնում հոգիների աշխարհի հետ։ Ավելի հաճախ դրանք թմրեցուցիչ սեանսներ էին, որոնց կախարդ խաբեբաները կրոնական նշանակություն էին տափս։ Հոգիների աշխարհից չկարողացան վերադառնալ հյուսիսում հայտնի շատ երաժիշտներ, նկարիչներ, բանաս– տեղծներ։ «Հրապուրված միստիկ խոր էքստազով՝ նրանք մա­հացան թմրադեղերից։ Հազարավոր մարդիկ, որոնց մասին մենք երբեք չենք իմանա, ինքնասպանություն են գործել անդր­շիրիմյան ուժերի ազդեցության տակ։ –Կառլոս Կաստանյեդան էր այն դրդիչ ուժը, որւվ նրանք առաջնորդվում էին։
Միայն ԱՄՆ-ում այդ սատանայապաշտների ջանքերով հրատարակվել են միլիոնավոր գրքեր, այդ թվում նաև «գրպա­նի գրքի» չափսերով։ Այս հրատարակությունների մի մասը դրամով օժանդակվել է ամերիկյան կառավարության կողմից։
Սատանայական շարժումը գրեթե միշտ ամերիկյան մասոն– նախագահների կողմից ծպտյալ աջակցություն է ունեցել։ Սակայն նախագահ Ռեյգանից սկսած այդ աջակցռւթյունը րաց բնույթ ձեռք բերեց։ 1987թ. Ռեյգանը հրապարակայնորեն ընդունեց «սատանայապաշտության կարևոր դերը ժամանակակից ամերիկյան կյանքում» և արտահայտվեց այդ մասի ընտրողների հետաքրքրութ­յունները հաշվի առնելու ուղղությամբ։
Ռեյգանի վարչակազմը ընդունեց սատանայապաշտ­ների իրավունքները ընդլայնող մի շարք որոշումներ.
• թույլ չտալ սատանայապաշտների իրավունքների
խախտում պետական ծառայության, այդ թվամ նաև կա­
ռավարական պաշտոնների ընդունելու ժամանակ,
• նախագահի և կառավարական մարմինների խորհր­
դատվության համար ներգրավել «առաջատար ամերիկյան
գուշակների, օկուլտիստների և դիագուշակների»,
• արգելել սատանայապաշտների զգացմունքներն ա–
նարգոդ բառերն ե արտահայտությունները փաստաթղթե­
րում և նյութերում։
Ամերիկյան մամուլը սատանայապաշտների վերաբեր­յալ Ռեյգանի նոր քաղաքականությունը գնահատեց որպես
հասարակության նկատմամբ իր ազդեցությունն ընդլայնելու պրագմատիկ քայլ։ Կառավարության կազմի որոշ անդամնե­րի համար Ռեյզանի նոր որոշտմր դարձավ տոնակատարութ­յուն։ Ինչպես հաղորդում էին, «հելոինի» ժամանակ նրանցից չորսը հարբել էին և՝ մերկանալով պարել սեղանի վրա։
Ռեյգանից հետո նշանակված բորւր նախագահներն ար­դեն պաշտոնապես պետական իարհրդատվությանր ներգ­րավում էին տարբեր մասնագիտաթյունների օկուլիստների։
Սատանայական նոր ուղղություններն առնչվում են ոչ միայն ամերիկյան կառավարության, այլ նաև իաշորագայն միությունների հեա։ Այսպես, 1990թ. մարտի 1-֊ին ամերիկ­յան հաղորդավար Ֆիլ Դոնահյուի շոուներից մեկի ժամա­նակ ելույթ են ունեցել «Procter&Gamble» միության ղեկա­վարները։ Նրանք հանդիսատեսին հայտնել են, որ հանդի­սանում են սատանայի եկեղեցու հետևորդներ և իրենց եկամտի մի մասը հատկացնում են դրա աջակցությանը։
Դոնահյուի այն հարցին, թե չեն վախենում արդյոք միութ­յան ղեկավարներն այդ խոստովանաթյամբ վնսաել իրենց բիզ­նեսին, սատանայապաշտները պատասխանեցին. «Սիացյալ նահանգներում չկան այնքան քրիստոնյաներ, որ մեզ վնաս հասցնեն»։ Ակնհայտ Է, որ «Procter&Gamble»–ի ղեկավարները խիսա համոզված են եղել որ ԱՄՆ-ի բնակչության մեծ մասը այս կամ այն կերպով հարում Է սատանայապաշաությանը։
Այդ ելույթից հետո ԱՄՆ-ում բողոքներ սկսեցին, ե ստորագրություններ Էին հավաքվում սատանայական միության ապրանքները բոյկոտելու համար։ Սակայն ամերիկյան կառավարությունն անմիջապես անցավ սատա­նայապաշտների կողմը պարզաբանելով ստորագրողնե­րին, որ նրանք խախտում են կրոնական Փոքրամասնութ­յունների մասին ԱՍՆ-ի օրենքը։

Վերջաբանի փոխարեն

Անհիշելի ժամանակներից մարդիկ հավատացել են սա­տանայի գոյությանը։ Մէղքերն ու չարությունն են նրա թագավորռւթյան կնիքը, իսկ մասնատումն ու քայքայիչ ավե­րածությունը անխոաաՓելի հետևանքները։ Անշուշտ նմանաբնայթ աղանդների հետևանքներն անկանխատեսելի են։ Սատանայապաշսաւթյունը կարելի է կործանել ոչ թե նյութա­կան, այլ հոգևոր միջոցներով։ Այլապես վերացնելով մի ինչ-որ հզոր կազմակերպություն միաժամանակ նպաստում ենք այդ նույն սատանայական ընտանիքի մեկ այլ կազմակերպութ­յան խոշոր հաղթանակին։
Հայ մարդու հայեցի դաստիարակության գործում խիստ կարևորվում է անձնական օրինակը՝ բյուրեղյա մաքրությունն ու հայրենասիրությունը հանուն հայ ժո­ղովրդի բարեկեցիկ վաղվա օրվա։ Համոզված ենք, որ ժա­մանակակից հասարակական բարեփոխումների ընթացքը կհանգեցնի մարդու հոգևոր զարգացումն ապահովելու կոչված Առաքելական եկեղեցու դիրքերի ամրապնդմանը։
Հիսուսն անցավ խարազանման ու խաչելության ծանր Փորձության միջով։ Ով իսկապես ուզում է Աստծուն ճանաչել պետք է իր հայացքը Հիսուսի շիրիմից այն կողմ ուղղի՝ Փպւձե֊ լով թափանցել Փրկչի Հարության և Համբարձման խորհրդի մեջ։ Նրանք՝ Հիսուսի թշնամիները, դավելով փրկչին ու նրան խաչի հանելով, իրենց տաճարին ու ժողովրդին միայն ավեր բերեցին և առհավետ զրկվեցին հոգու փրկության հույսից։
Հակառակորդը փորձում է ըմբռնել Աստծուն զուտ բա­նականությամբ։ Բայց դա չի կարող անել ոչ մի կենդանի արարած։ Պետք չէ Աստծուն հասկանալ այլ պետք է ըն­դունել նրան հավատով և սիրով։
Նախաձեռնությամբ
«Անհատի եւ ընտանիքի պաշտպանություն» միավորման եւ մեկենասությամբ բոստոնահայ հավատացյաւների
Նյութը ռուսերենից թարգմանեց և խմբագրեց՝ էլզա Գևորգյանը